Alessandra Sanguinetti is een Argentijns/Amerikaanse fotografe die bekend staat om haar vermogen om alledaagse ervaringen te combineren met mythes. Ze verdiept zich in langlopende fotoprojecten. Sanguinetti ontving een Guggenheim beurs, een Hasselblad Foundation beurs, een Robert Gardner Peabody Fellowship, een Rencontres d'Arles Discovery Award en een Sundance Development grant.

David Gibson is schrijver en fotograaf. Hij maakt al bijna vijfendertig jaar straatfoto's.

Zijn werk is op grote schaal gepubliceerd en tentoongesteld, waaronder Bystander: A History of Street Photography (2017) door Joel Meyerowitz en Colin Westerbeck. Sommige van zijn foto's zijn opgenomen in de permanente collecties van The Museum of London en het Museum of the City of New York.

Hij is de auteur van drie boeken: The Street Photographer's Manual (2014), 100 Great Street Photographs (2017) en Street Photography: A History in 100 Iconic Images (2019). The Street Photographer's Manual is een internationale bestseller en vertaald in 8 talen.

David heeft ook workshops straatfotografie gegeven in Londen en andere steden over de hele wereld.

In 2023 was hij Artist in Residence voor Eyes on Main Street in Wilson, North Carolina.

‍

http://www.instagram.com/davidgibson_streetphotography

Damarice Amao is fotografiehistorica en gepromoveerd in de kunstgeschiedenis. Ze is momenteel curator fotografie in het Musée National d'Art Moderne/Centre Pompidou in Parijs. Ze is ook gastprofessor aan de Nationale School voor Fotografie in Arles.

In 2023 was ze artistiek directeur van het Lectoure fotofestival en jurylid bij de World Press Photo wedstrijd. Ze cureerde Unbound op de Unseen beurs in Amsterdam en was spreker op Paris Photo in 2022.

Foto van Damarice Amao door Marguerite Bornhauser.

Harry Gruyaert staat bekend om zijn buitengewone fotografische werk met kleur. Hij werd geboren in Antwerpen in 1941 en droomde er oorspronkelijk van om filmregisseur te worden. Aan het eind van de jaren 1970 inspireerden Pop Art en een reis naar Marokko hem om een van de eerste fotografen in Europa te worden die zich volledig aan kleurenfotografie wijdde. Gruyaert is sinds 1982 lid van Magnum Photos en heeft veel gefotografeerd in de Verenigde Staten, Marokko, Europa en India. Hij heeft ook veel foto's gemaakt van België, zijn geboorteland, en heeft veel boeken gepubliceerd, waaronder zijn laatste Homeland. Zoals Gruyaert zegt: "Voor mij is fotografie niet alleen een kwestie van compositie of kleur; het moet ook over plaats en tijd gaan."

‍

Mania De Praeter is neurochirurg in haar geboortestad Antwerpen. Ze woont ook parttime in NY waar haar partner woont. Hoewel ze al lang een fervent fotografe was, raakte ze pas echt gepassioneerd door fotografie tijdens de Covid lockdown, toen ze veel van haar vrije tijd op straat begon door te brengen met het najagen van licht, schaduwen en mensen. Haar fotografie is meestal in zwart-wit, maar ze is ook gefascineerd door straatfotografie in kleur. Composities van contrasterende lijnen, volumes en schaduwen, waarin menselijke figuren verloren lijken of eenzaamheid zoeken, zijn een terugkerend thema in haar werk.

Nadat hij in 2021 een Master in fotografie behaalde aan ArBa-ESA (Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel), won Pascal Sgro de Roger De Conynck Prijs voor zijn eerste serie Parfum. Zijn werk was te zien in verschillende groepstentoonstellingen, zoals Archipel_1 in Contretype (Brussel), de 19e Nationale Open Fotografieprijs in het Musée de la Photographie (Charleroi) en op het Festival des Boutographies (Montpellier). In 2024 won zijn serie Le Jardin du Lunch de eerste prijs op het Brussels Street Photography Festival.

Dimpy Bhalotia (geboren in 1987) is een bekroonde straatfotograaf en creatief directeur die bekend staat om haar krachtige en baanbrekende foto's. Ze wordt geroemd om het transformeren van alledaagse momenten in tijdloze kunstwerken. Ze wordt geroemd om haar transformatie van alledaagse momenten in tijdloze kunstwerken. Dimpy woont in Londen en Mumbai en is een meester in het vastleggen van de wisselwerking tussen mensen, dieren en stedelijke ruimtes in vluchtige momenten. Ze is een enorme inspiratiebron in de fotografie-industrie en staat alom bekend om haar unieke perspectief en originaliteit in haar foto's. Haar werk is gepubliceerd in prestigieuze publicaties zoals The Washington Post, The Guardian, L'Officiel en The Telegraph.

‍

Nikos Economopoulos kwam in 1990 bij Magnum en zijn foto's verschenen in kranten en tijdschriften over de hele wereld. In dezelfde periode begon hij uitgebreid te reizen en te fotograferen in de Balkan. Hiervoor won hij de "Mother Jones Award" (San Francisco, CA) voor werk in uitvoering. Na de voltooiing van zijn Balkanproject in 1994 werd hij volwaardig lid van Magnum. Zijn boek "In The Balkans" werd in 1995 gepubliceerd in New York (Abrams) en in Athene (Libro).

In de jaren 1990 begon hij te werken aan grenzen en grensovergangen, fotografeerde hij de bewoners van de "Groene Lijn" in Cyprus, de illegale migranten aan de Grieks-Albanese grens en de massale migratie van etnische Albanezen die Kosovo ontvluchtten. Halverwege de jaren 90 begon hij de Roma en andere minderheden te fotograferen. In 2000 voltooide hij een boekproject over de verhalenvertellers van de eilanden in de Egeïsche Zee, in opdracht van de Universiteit van de Egeïsche Zee. Een overzichtstentoonstelling van zijn werk getiteld "Economopoulos, fotograaf" werd gepubliceerd in 2002 en later tentoongesteld in het Benaki Museum in Athene. Daarna keerde hij terug naar Turkije om zijn persoonlijke langetermijnproject over het land voort te zetten, waar hij de Abdi Ipektsi prijs (2001) ontving, voor vrede en vriendschap tussen Grieken en Turken.

Sinds kort gebruikt hij kleur. Momenteel brengt hij het grootste deel van zijn tijd buiten Griekenland door met reizen, lesgeven en fotograferen over de hele wereld, in het kader van zijn langetermijnproject "On The Road".

‍

Kunsthistoricus aan de Université Libre de Bruxelles. Doctor in de kunstgeschiedenis aan de Sorbonne (Parijs I) met een proefschrift over het surrealisme in België (1950-1993). Professor kunstgeschiedenis sinds 1984 aan de École supérieure des Arts plastiques et visuels de Mons "Arts2". Docent aan de Université de Mons UCL sinds 2014.
Hij leidde de Collectie van de Provincie Henegouwen van 1987 tot 2000.
Hij leidt het Musée de la Photographie de la Communauté française in Charleroi sinds maart 2000.
Curator in 2004 voor de Franse Gemeenschap van de Biënnale van Sao Paulo (Brazilië).
Auteur van verschillende boeken of essays op het gebied van kunstgeschiedenis.
Lid van het Comité van experts voor het werk van René Magritte-Fondation René Magritte.
Curator van de tentoonstelling History of Not Laughing. Surrealisme in België, Brussel, Paleis voor Schone Kunsten, februari - juni 2024.

‍