Martin Parr is een van de bekendste documentaire fotografen van zijn generatie. Met meer dan 100 eigen gepubliceerde boeken en nog eens 30 door Parr geredigeerde boeken is zijn fotografische nalatenschap al gevestigd.

Parr treedt ook op als curator en redacteur. Hij was curator van twee fotofestivals, Arles in 2004 en Brighton Biennial in 2010. Meer recentelijk was Parr curator van de Barbican tentoonstelling Strange and Familiar.

Parr is sinds 1994 lid van het Magnum agentschap en was voorzitter van 2013 - 2017. In 2013 werd Parr benoemd tot gasthoogleraar fotografie aan de Universiteit van Ulster.

Het werk van Parr is verzameld door veel toonaangevende musea, zoals de Tate, het Pompidou en het Museum of Modern Art in New York.

Martin Parr richtte in 2017 de Martin Parr Foundation op.

In 2019 hield de National Portrait Gallery in Londen een grote tentoonstelling van Parrs werk getiteld Only Human.

martinparr.com

Martin Parr maakt deel uit van de jury van de winnaars.

De straat en het sociale leven in de huizen rondom die straat zijn voor Willem al vijfenveertig jaar zijn werkterrein en mensen zijn object van fotografische studie. Willem is al meer dan vier decennia straatfotograaf, lang voordat die term gemeengoed werd. 

Of het nu met zijn Rolleiflex met twee ogen is of met zijn Fujifilm X-T5, als weinig anderen legt hij de menselijke conditie vast in vierkant zwart-wit. Dit resulteerde al in vier fantastische fotoboeken: het uitverkochte Beautiful People en Timeless, Behind the Great Wall en het meest recente Zuiderburen. Daarnaast schreef Willemalso een didactisch Engelstalig E-book 'On Street Photography'. Zijn boek '101 Tips voor Straatfotografie' schreef hij samen met Piet Van den Eynde.

Willem Wernsen is lid van de Nederlandse beroepsvereniging voor fotografen DuPho/ GKF en geeft lezingen, webinars en workshops in Nederland en België.

Brussel wordt beschouwd als de feitelijke hoofdstad van de Europese Unie. Maar Brussel is ook de hoofdstad van België en daarmee de officieuze hoofdstad van het surrealisme. Dit is Cato Beljaars niet ontgaan. Met oog voor eigenaardigheden en een goed functionerende camera zwerft ze door de straten van de niet al te schone Brusselse samenleving om absurditeit, humor, creativiteit en vrolijke chaos vast te leggen.

‍

Voor @Streetsbybert, ook wel Bert De Busschere genoemd, is straatfotografie een manier van leven. Hij ontdekte de liefde voor het zwerven door de straten in 2017, vlak nadat hij afstudeerde als journalist. Sindsdien heeft hij zijn camera altijd aan zijn zijde.

Hij werd finalist op verschillende straatfotografiefestivals over de hele wereld met een hoog aantal verschillende foto's. In 2023 won Bert de eerste prijs bij de Fujifilm Moment Street Photo Awards in Polen. 

Vandaag de dag probeert hij te experimenteren met verschillende stijlen om zijn droomwereld te creëren. Soms flitsend, soms reflecties, soms beide tegelijk. Zijn persoonlijkheid vraagt om variatie. In ieder geval functioneert straatfotografie voor hem als pure mindfulness en vrijheid.

‍

Hoewel fotografie al sinds zijn 11e deel uitmaakt van Giedo's leven, ontdekte hij straatfotografie pas in 2017. Hij was meteen verkocht.

Sindsdien is Giedo overal ter wereld bekroond voor zijn fotografie, met nominaties en prijzen op vele grote festivals voor straatfotografie. Zijn werk is in vele landen gepubliceerd en hij heeft tentoonstellingen gehouden in musea en openbare gelegenheden in zijn thuisland en in het buitenland.

Tegenwoordig is Giedo een fervent workshopleider en sinds kort heeft hij een workshopcollectief @shootwithalocal.
Samen met lokale fotografen organiseert hij prachtige workshops met een lokale vibe in veel Europese steden en soms buiten Europa.

‍

Agnes Burger werd in 1978 geboren in Lodz/Polen. De familie emigreerde naar West-Duitsland in 1987. Ze studeerde Psychologie en Kunstgeschiedenis aan de UCSB in Santa Barbara/Californië en keerde daarna terug naar Berlijn om Acteren te studeren. Als actrice werkt ze zowel voor als achter de camera en ook als stemactrice en editor in de nasynchronisatiestudio's in Duitsland. Ze ontwikkelde al vroeg haar passie voor fotografie en werkt vaak als setfotograaf op filmsets om de documentaire "achter de schermen" te maken. Haar toewijding aan straatfotografie begon in 2019. Ze reist naar vele steden over de hele wereld en verzamelt indrukken, montages en groteske taferelen uit verschillende culturen, altijd met het aspect menselijkheid en emotionele empathie."Ik hou van deze stille momenten die maar heel kort zijn. Ik ben altijd op zoek naar verloren mensen in verloren tijd".Ze is een van de curatoren van het Team @street_macadam en doet de Englishlives waarin ze sinds 2023 gerenommeerde fotografen interviewt. Ze is ook een van de curatoren van de Brotherhood-pagina @street_me_up.

Andrew is een Amerikaan die in Maryland woont, net buiten Washington, D.C. Zijn fotografie richt zich op straatfotografie, documentairefotografie en sociale landschapsfotografie. Hij is dit jaar lid geworden van het Washington, D.C. Street Photography Collective en werkt aan een aantal series, waaronder een over de visuele verbindingen van het leven van mensen in het openbaar.

 Hoewel Andrew graag reist, hoeft hij nergens speciaal naartoe om foto's te maken. Een van zijn bekendste series gaat over forenzen die hij tegenkwam op weg van en naar zijn werk in Washington. Andrew hoorde voor het eerst over straatfotografie tijdens een bezoek aan Chicago, waar hij een toevallige ontmoeting had met de tentoonstelling "Bystander: AHistory of Street Photography. Een workshop met Joel Meyerowitz hielp hem vervolgens om een manier van kijken en waardering voor schoonheid in het alledaagse te ontwikkelen die zijn leven veranderde. Naast zijn werk als workshopassistent bij Meyerowitz heeft Andrew ook gestudeerd bij fotografen Mary Ellen Mark, Sam Abell en Len Jenshel.

 Andrews foto's zijn tentoongesteld in groepstentoonstellingen en festivals in de Verenigde Staten en Europa en zijn opgenomen in een aantal openbare collecties. Tot nu toe is hij dit jaar finalist bij BSPF, het Dublin Street Photography Festival en de 165e International Photography Exhibition van de Royal Photographic Society. Zijn werk is gepubliceerd in een aantal tijdschriften (Leica World en Photonews (Hamburg)) en boeken waaronder Street Photography Now van Howarth en McLaren (Thames & Hudson 2010).

‍

Rafał Milach is beeldend kunstenaar, fotograaf en docent. Zijn werk richt zich op de spanning tussen maatschappij en machtsstructuren. Hij is auteur van protestboeken en kritische publicaties over staatscontrole en proteststrategieën. Rafal Milach is professor aan de Krzysztof Kieślowski FilmSchool van de Silezische Universiteit in Katowice, Polen. Hij ontving beurzen van de Poolse minister van Cultuur en Nationaal Erfgoed, het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken en de European Cultural Foundation. Finalist van de DeutscheBörse Photography Foundation Prize en Polityka Passports Awards. Rafal is onderscheiden met de Dr. Erich Salomon Award en de World Press Photo prijs. Hij is medeoprichter van de collectieven Archive of Public Protests en Sputnik Photos. Zijn werken zijn wereldwijd op grote schaal tentoongesteld en zijn te vinden in openbare institutionele collecties over de hele wereld. In 2018 sloot Rafał zich aan bij Magnum Photos.

‍

Fotograaf Rob Hornstra en schrijver Arnold van Bruggen, bekend van het bekroonde The Sochi Project, werken aan een grootschalig tijdsdocument van Europa in het spannende 2020. Een oorlog, een pandemie en opkomend nationalisme doen spoken uit het verleden herleven. De politieke droom van een verenigd en vreedzaam Europa lijkt steeds fragieler. De Europeanen 2020-2030 legt Europa vast in tal van publicaties en presentaties. Lokale, Europese en mondiale thema's wisselen elkaar af in een steeds groter wordend universum van honderden Europeanen, geportretteerd in woord en beeld.

In zijn presentatie tijdens Brussels Street Photography Festival gaat Rob Hornstra dieper in op een van de laatste hoofdstukken van De Europeanen: The Black Country. Het Black Country, in de Britse Midlands, heeft een grootse en trotse geschiedenis. Maar vandaag de dag is Black Country naar de marge van de wereldgeschiedenis gedrongen. Tussen de opslagplaatsen van migranten uit de hele wereld staan lege gebouwen en theaters als zwarte gaten in rottende tanden. Als iedereen wegtrekt, zien migranten kansen voor een nieuw begin. Hornstra gaat tijdens zijn lezing niet alleen in op de inhoud, maar geeft ook een kijkje in hun werkwijze en visie met betrekking tot de presentatie van visuele verhalen.

Sandra Hernández is een Mexicaans-Canadese fotograaf en een Fujifilm ambassadeur (X-Photographer) gevestigd in Mexico. Sandra heeft een vruchtbare carrière in de architectuur voordat ze fotografie ging beoefenen en richt zich op het stedelijke leven, zoals de relatie tussen de mens en zijn omgeving en de verhalen die daartussen ontstaan. Haar passie voor deze thema's heeft geleid tot prestaties zoals het eerste boek over straatfotografie in de geschiedenis van Mexico, Antología de fotografía de calle mexicana. Ze is ook oprichter van Urban Observers: een platform gewijd aan het verspreiden en promoten van Latijns-Amerikaanse straatfotografie. Ze is lid van Women Street Photographers, WomenPhotograph, pro-lid van The Raw Society en vorig jaar werd ze geselecteerd voor de klas van 2023 van The Eddie Adams Workshop. 

Sandra's werk, zowel foto's als tekst, is lokaal en internationaal gepubliceerd en gepubliceerd in bladen als Forbes, La Vanguardia, Cuartoscuro, het Franse TV78, Eyeshot Magazine en Revue Épic. Ze nam ook deel aan verschillende solo- en groepstentoonstellingen op vier continenten en ontving prijzen en eervolle vermeldingen in wereldwijde fotowedstrijden. Sinds 2017 is Sandra de officiële fotograaf voor Mexico's legendarische Carrera Panamericana rally.

‍

Gallery FIFTY ONE is gespecialiseerd in kunstfotografie en werken op papier. Sinds de oprichting in 2000 richt de galerie zich op fotografie uit de 20e en 21e eeuw (vintage, klassiek, mode, Afrikaans en hedendaags). In 2011 startte de galerie een voortdurende dialoog tussen fotografie en werken op papier.

In 2014 opende een nieuwe galerieruimte haar deuren: FIFTY ONE TOO.

In 2018 lanceerde de galerie '28 Vignon Street'; een nieuw online kunstplatform dat inspeelt op de online evolutie op de kunstmarkt.

In 2020 vierde Gallery FIFTY ONE al haar 20e verjaardag, een periode waarin de galerie een sterke (inter)nationale reputatie en publiek wist op te bouwen.

‍

Pauline Caplet (FR) is fotografisch kunstenaar en curator. Sinds 2012 woont ze in Brussel en in 2020 richtte ze L'Enfant Sauvage op, een tentoonstellings- en creatieve ruimte gewijd aan hedendaagse fotografie.

Door het werk van opkomende en gevestigde fotografische kunstenaars in de schijnwerpers te zetten, draagt Pauline Caplet bij aan het ondersteunen en promoten van fotografische kunstenaars, en introduceert zo nieuw talent bij het publiek.

Ze wordt regelmatig gevraagd om workshops en jury's te organiseren.

‍

‍

Olivier GRASSER is een Franse kunsthistoricus die sinds 2022 directeur is van Contretype / Centred'art pour l'image et la photographie contemporaine in Brussel. Hij is vertrouwd met de uitdagingen van creatie en de noodzaak om artistieke projecten zo goed mogelijk te ondersteunen, en heeft zijn ervaring ontwikkeld op het gebied van hedendaagse kunst, performance en hedendaagse dans, evenals fotografie.Sinds 1998 heeft hij managementfuncties bekleed in verschillende instellingen in Frankrijk en België, waar hij vooral geïnteresseerd was in de problematiek van het publiek en de receptie van kunst.

‍

Olivier Guyaux is een bekende figuur in het Belgische fotografische veld, werkzaam rond de digitalisering en promotie van fotografisch erfgoed. Hij heeft samengewerkt met het Musée de la Photographie in Charleroi, de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten en de Universiteit van Luik.

Naast digitalisering staat hij bekend om zijn innovatieve curatie en verzameling van 19e-eeuwse amateurfotografie. In 2020 lanceerde hij "TinyGallery", een ruimte die analoge fotografiearchieven combineert met meeslepende technologie en een uniek historisch perspectief biedt. Sinds de oprichting heeft dit project 20 fotografen uit 13 verschillende landen samengebracht.

Olivier's invloed strekt zich uit over heel Europa met tentoonstellingen van Parijs, Luxemburg tot Zweden, waarbij hij telkens zijn vermogen laat zien om technologie te laten samensmelten met cultuurhistorische verhalen. Hij is ook bedreven in het samenstellen van tentoonstellingen over analoge amateurfotografie, waarbij hij historische beelden tot leven wekt met zijn creatieve benaderingen en de volgende generatie kunstenaars en historici stimuleert.

‍

Els Opsomer woont en werkt in Brussel en Rufisque, Senegal. Als beeldend kunstenaar onderzoekt ze of artistiek verzet zich kan verzetten tegen de gespannen beeldcultuur die ons overspoelt. Heroeuvre vertrekt vanuit een fotografisch onderzoek, een houding die ook sterk tot uiting komt in haar films. Haar werk komt voort uit een voortdurend groeiend archief van stedelijke beelden [archiefopbouw]. Het is een kritische en visuele interpretatie van onze geglobaliseerde realiteit. Haar werk biedt alternatieve visies& rustgevende beelden om een wereld te overdenken waarin de persoonlijke integriteit voortdurend wordt blootgelegd en uitgedaagd.

Els Opsomer coördineert de master fotografie van Luca School of Arts, Campus Sint-Lukas-Brussel. Ze legt de laatste hand aan haar doctoraat, getiteld - Isee, I see what je don't see - About the visible invisible in times of 'global' terror, bij promotor Prof. dr Hilde Van Gelder aan deKULeuven.    

Haar werk werd tentoongesteld op de 12e Istanbul Biënnale, Brussel Biënnale 1, 7e Kwangju Biënnale en 5e Werkleitz Biënnale. Ze was artist in residence aan de Rijksakademie Amsterdam. Solo tentoonstellingen waren onder andere 'Loop videoart' Barcelona, (E), 'Shadows and Snow', Erna Hecey Gallery, Brussel (B) - '_imovie [1-2-3]_' MACsGrand Hornu (B), 'Time Suspended', Kunsthall, Bergen (N) Witte de With,Rotterdam (NL), Netwerk Aalst.

‍

Linda Zhengová is een Tsjechische fotografe en schrijfster die momenteel in Amsterdam woont. Ze gebruikt het medium fotografie om de bestaande grenzen en taboes rond de thema's representatie, seksualiteit en trauma uit te dagen. Haar werk is een kruising van academisch en visueel onderzoek. Op dit moment levert ze redactionele bijdragen aan GUP Magazine, FRESH EYES, Extra Extra en Discarded Magazine, platforms die de ontwikkelingen van de hedendaagse fotografie laten zien. Ze is de auteur van The Ambiguity of Visual Representations of Trauma (2020), Catharsis (2021) en Katabasis (2023). Ze is ook curator van XXX, een publicatie van Discarded Magazine waarin de visie van hedendaagse erotische fotografie wordt getoond.

Linda Zhengová maakt deel uit van de finalistenjury.

‍

lindazhengova.com

‍

Kunst/fotohistorica Sofie Crabbé is actief als curator, auteur en gastprofessor aan LUCA School of Arts en aan KASK & Conservatorium. Ze levert tekstmateriaal in opdracht van kunstenaars, musea, uitgevers en galeries. Daarnaast schrijft ze kunstkritieken en essays voor kunsttijdschriften als HART en Metropolis M. Ze wordt regelmatig gevraagd als spreker, jurylid, gastcurator, gids en recensent.

Sofie maakt deel uit van de finalistenjury.

‍

sofiecrabbe.com

Cédric Gerbehaye, geboren in 1977 in België en opgeleid als journalist, heeft de fotografie gekozen als een manier om de wereld weer te geven. Tussen 2002 en 2006 werkte hij in Israël en Palestina en ontving hij twee onderscheidingen in de Prix Photographie Ouverte van het Fotomuseum van Charleroi. Een jaar later kreeg zijn werk 'Gaza: zomerregens' een speciale onderscheiding bij de prijs Bayeux-Calvados voor oorlogscorrespondenten. In 2007 begon hij regelmatig naar de Democratische Republiek Congo te gaan en bracht hij een belangrijk oeuvre mee terug. 'Congo in Limbo' werd gepubliceerd in een boek (Le Bec en L'Air, 2010), werd getoond op vele tentoonstellingen en leverde hem zeven internationale onderscheidingen op, waaronder een World Press Photo Award en de Olivier Rebbot Award van de Overseas Press Club of America. Kort daarna besloot hij te werken in Zuid-Soedan en zijn serie 'Land of Cush' (Le Bec en L'Air, 2013) werd in 2012 bekroond met de Prix SCAM Roger Pic.