De vierde editie van de Brussels Street Photography Festival werd gehouden van 4 tot en met 6 oktober 2019. Het festival omvatte een Singles-wedstrijd met 50 finalisten en 64 foto's, evenals een Series-wedstrijd met 18 finalisten. De geselecteerde foto's waren van 4 tot 18 oktober te zien in het Centre Tour à Plomb.
De eerste ronde van de wedstrijd werd beoordeeld door Éanna de Fréine, David Helbich, Maciej Holy, Ania Kłosek, Vanessa Pallotta, Mariano Silletti en Barry Talis. In een tweede ronde kozen Delphine Dumont, Graciela Magnoni, Gulnara Samoilova, Maciek Nabrdalik en John Vink de winnaars.
Naast de tentoonstelling van de finalisten vonden nog drie andere tentoonstellingen plaats. De tentoonstelling 'Un-Posed Collective', samengesteld door Joanna Kinowska en Diana Di Nitto, vond plaats in het Centre Tour à Plomb en toonde werk van het gelijknamige collectief. No More My Space', gehouden in Cultuurhuis Molenbeek, bracht 50 fotografen van vorige edities BSPF samen. Tot slot was de reizende tentoonstelling 'Women Street Photographers', samengesteld door Gulnara Samoilova, te zien in Muntpunt.
De wedstrijd 2019 BSPF Singles toonde 64 foto's van 50 finalisten.
Finalistenjury: Éanna de Fréine, David Helbich, Maciej Holy, Ania Kłosek, Vanessa Pallotta, Mariano Silletti en Barry Talis
Winnaarsjury: Delphine Dumont, Graciela Magnoni, Gulnara Samoilova, Maciek Nabrdalik en John Vink
De wedstrijd van de serie BSPF van 2019 bestond uit werken van 18 finalisten.
Finalistenjury: Éanna de Fréine, David Helbich, Maciej Holy, Ania Kłosek, Vanessa Pallotta, Mariano Silletti en Barry Talis
Winnaarsjury: Delphine Dumont, Graciela Magnoni, Gulnara Samoilova, Maciek Nabrdalik en John Vink
De winnende foto van de Fotomarathon, een wedstrijd tijdens Autoloze Zondag waarin het bruisende karakter van Brussel centraal staat, werd tijdens de vierde editie van de BSPF gratis als postkaart uitgedeeld.
BSPF-team
De winnende foto van de Social media-prijs werd afgedrukt als postkaart en gratis uitgedeeld als souvenir aan bezoekers tijdens de vierde editie van het Brussels Street Photography Festival.
online geselecteerd door het publiek
Voor de Street Still Life van 2019 sloeg BSPF de handen in elkaar met Hangar, organisator van het PhotoBrussels Festival. Het thema van deze wedstrijd was direct gerelateerd aan het thema van de vierde editie van het PhotoBrussels Festival, namelijk "Still Life". De tentoonstelling van 6 finalisten en hun 6 foto's vond plaats van zaterdag 30 november tot zaterdag 21 december 2019 in Hangar.
Bert Danckaert, Lise De Ganck & Paul D'Haese
Voor de wedstrijd Eyewitness in Brussels werkte Brussels Street Photography Festival samen met het Joods Museum van België. Het thema van de wedstrijd is direct gerelateerd aan de fotografie van Leonard Freed. Van oktober 2018 tot maart 2019 vond in het museum een overzichtstentoonstelling plaats van deze straatfotograaf, lid van het Magnum Photo Agency. De 21 finalisten met 30 foto's werden tentoongesteld in het Joods Museum van België van donderdag 21 februari 2019 tot en met zondag 17 maart 2019.
Pauline Beugnies, Bram Penninckx, Zahava Seewald, Charlotte Vandendwije en Georges Vercheval.
John Vink, geboren in België in 1948, studeerde fotografie aan een kunstacademie in 1968 en begon 3 jaar later als freelance journalist te werken. Hij trad in 1986 in dienst bij Agence Vu en kreeg de Eugene Smith Award voor zijn werk 'Water in de Sahel', een foto-essay over het waterbeheer ten zuiden van de Sahara. Tussen 1987 en 1993 creerde hij werk over vluchtelingen in de hele wereld en in 1994 publiceerde hij 'Réfugiés'.
John Vink werd in 1997 volwaardig lid van Magnum Photos. In 1993 begon hij te werken aan 'Peuples d'en Haut', een serie kronieken over gemeenschappen die in berggebieden leven, gepubliceerd in 2004. Van 2000 tot 2016 verbleef hij in Cambodja en publiceerde in dat jaar 'Avoir 20 Ans à Phnom Penh'. In 2012 publiceerde hij 'Quest for Land', een compilatie van 11 jaar over landkwesties in Cambodja, gevolgd door een reeks e-books voor de iPad en Apple computers: '30 Years for a Trial', 'Same Same', 'A Fine Thread', en 'Hearths of Resistance'. Hij verliet Magnum in 2016 en sloot zich in 2017 aan bij MAPS en is nu gevestigd in Brussel.
Gulnara Samoilova is een straat- en kunstfotograaf uit New York City en de oprichter van het WomenStreetPhotographers Instagram-account en de reizende tentoonstelling. Met bijna 40 jaar gecombineerde ervaring als documentair fotograaf, kunstenaar, fotojournalist en fotoredacteur voor de Associated Press, gebruikt Gulnara haar ervaring en kwalificaties om een indrukwekkend oeuvre van vrouwelijke fotografen van over de hele wereld te bestuderen en samen te stellen.
Gulnara heeft een getuigschrift in creatieve praktijken van het International Center of Photography in New York City en een diploma in fotografie van de Polytechnische Hogeschool van Moskou. Ze ontving nationale en internationale prijzen voor haar iconische foto's van 11 september, waaronder de eerste prijs in de World Press Photo en een nominatie voor de Pulitzer Prize door de Associated Press. Haar werk is opgenomen in belangrijke collecties zoals het Museum of the City of New York, The New York Public Library, New York Historical Society, het Newseum en het Houston Museum of Fine Arts.
Maciek Nabrdalik is een in Warschau gevestigde documentaire fotograaf die zich voornamelijk richt op sociologische veranderingen in Oost-Europa. Hij is lid van het VII Photo agentschap en zijn werk is internationaal gepubliceerd en tentoongesteld. Maciek's prijzen omvatten onderscheidingen van World Press Photo, Pictures of the Year International, NPPA The Best of Photojournalism en meerdere prijzen in zijn geboorteland Polen.
Hij is auteur van drie boeken. Zijn project over Duitse overlevenden van nazikampen wereldwijd werd gepubliceerd als 'The Irreversible' in 2013. Zijn tweede boek, 'Homesick', dat een samenvatting is van zijn langetermijnproject over de gevolgen van de ramp in Tsjernobyl, verscheen in 2016. In januari 2018 werd 'OUT', Nabrdaliks nieuwste boek, dat de Poolse LGBTQ-gemeenschap portretteert, in de VS gepubliceerd door The New Press.
Graciela Magnoni werd geboren in Montevideo, Uruguay. Haar carrière begon in 1984 in Brazilië, waar ze van fotograferen voor een kleine politieke krant overging naar de meer reguliere pers. In 1990 verhuisde ze naar New York en werkte ze voor Braziliaanse en Argentijnse kranten en tijdschriften. Ze verhuisde naar Singapore in 2003 en begon te fotograferen in de straten van Singapore en ook in vele andere steden in de regio en de wereld.
Reizen en fotograferen interesseren haar enorm sinds ze 15 was. Ze heeft ook gemerkt dat hoe ouder ze wordt, hoe sterker haar obsessie is geworden. Er zijn momenten waarop een totaal banale scène door de camera wordt getransformeerd tot een origineel beeld met een intrigerend verhaal. Haar foto's zijn openhartig, vastgelegd op echte momenten.
Ze heeft een BA in Journalistiek van de PUC Universiteit, São Paulo, Brazilië en een M.A. in Visuele Communicatie van de Universiteit van Minnesota, Minneapolis, Verenigde Staten.
Na een carrière van 20 jaar in bedrijfscommunicatie en media in Frankrijk, kwam Delphine Dumont in september 2004 naar Brussel, waar ze een nieuw communicatiebureau oprichtte en tegelijkertijd de restauratie van een Art Nouveau herenhuis, het Ciamberlani Hotel, begeleidde. Als liefhebber van hedendaagse kunst en in het bijzonder van fotografie, die ze verzamelt, richtte ze in 2015 het evenement PhotoBrussels Festival op. In juli 2016 nam ze het beheer van Hangar over met de missie een volwaardig kunstcentrum te creëren, vandaag volledig gewijd aan fotografie. Sindsdien besteedt ze er al haar tijd aan. Ze is zowel beheerder van de plek als co-curator van de tentoonstellingen die er worden georganiseerd.
Max Pinckers, geboren in 1988, is een Belgische kunstenaar die in Brussel woont. Zijn oeuvre verkent visuele strategieën in de documentaire fotografie. Pinckers gelooft niet in de mogelijkheid van pure objectiviteit of neutraliteit en pleit voor een duidelijk subjectieve benadering, die zichtbaar wordt gemaakt door het expliciete gebruik van theatrale belichting, regieaanwijzingen of figuranten. Uitgebreid onderzoek en zorgvuldige technische voorbereiding worden gecombineerd met improvisatie om levendige, onverwachte, kritische, tegelijkertijd poëtische en documentaire beelden te verkrijgen. Zijn werk krijgt vorm als in eigen beheer uitgegeven kunstenaarsboeken en tentoonstellingsinstallaties zoals 'The Fourth Wall' (2012), 'Will They Sing Like Raindrops or Leave Me Thirsty' (2014) en 'Margins of Excess' (2018). Pinckers is momenteel doctoraal onderzoeker en docent kunsten aan de School of Arts / KASK, Gent en ontving meerdere internationale prijzen, zoals de Edward Steichen Award Luxembourg 2015 en de Leica Oskar Barnack Award 2018. In 2015 richtte hij de onafhankelijke uitgeverij Lyre Press op.
The Velvet Cell is een onafhankelijke uitgeverij van fotoboeken met een specifieke focus op projecten die urbanisme, architectuur en onze moderne manier van leven in steden onderzoeken. Het werd opgericht in Londen in 2011. Ze werken samen met fotografen om de publicatie en promotie van hun werk te ondersteunen. The Velvet Cell is gevestigd in Berlijn, Duitsland. Het was voorheen gevestigd in Londen (2011-2012), Taipei (2013-2014) en Osaka (2015-2017).
Tot op heden hebben zij meer dan 60 boeken gepubliceerd, met een mix van opkomende fotografen en doorgewinterde experts zoals Peter Bialobrzeski, Toshio Shibata, Greg Girard en Alexander Gronsky. Éanna De Fréine werkt nauw samen met elke kunstenaar en ontwerpt de boeken meestal zelf.
David Helbich (Berlijn 1973) woont en werkt sinds 2002 in Brussel. Hij studeerde compositie in Amsterdam en Freiburg. Zijn werken vinden plaats op podia, op papier, online en in de openbare ruimte. Zijn traject beweegt zich tussen representatieve en interactieve werken, stukken en interventies, tussen conceptueel werk en acties. Zijn concepten worden vaak gepresenteerd in print, zoals foto- en geïllustreerde partituurboeken, maar ook in live performances, geluidsinterventies, audiogidsen en op sociale media. Veel van zijn werken gaan over concrete fysieke en sociale ervaringen. Een terugkerende interesse is het directe werk met een zelf uitvoerend publiek.
Zijn werken werden onlangs gepresenteerd in o.a. Martin-Gropius-Bau (Berlijn), Palais de Tokyo (Parijs), Oude Kerk (Amsterdam), Botanique (Brussel) en Queens Museum (New York).
Hij is de auteur van de bestsellers 'Belgian solutions - volume 1' en 'volume 2' (Luster, Antwerpen). Beide zijn onlangs toegevoegd aan de catalogus en tentoonstelling Photobook Belge (FOMU). Ook werd onlangs zijn online selfie project 'Trying to look like a building' in druk gepubliceerd in 'Photography Performing Humor' (2019, Leuven University Press). De fotoreeks 'Seoul Memes (2017)' maakt deel uit van de collectie van de Fusee de la Motographie (door Recyclart/Vincent Beekman).
Maciej Holy is geboren in 1971 in Polen en heeft 25 jaar als ambtenaar gewerkt. Hij is verschillende keren van woonplaats veranderd en woont sinds 2004 in Chelm, Polen, 20 km van de Oekraïense grens. Fotografie helpt hem zichzelf en anderen te begrijpen. Voor eigen gebruik heeft hij een postdoctorale studie fotografieonderwijs afgerond. In 2018 presenteerde hij zijn foto's op de StreetMeet bijeenkomst van het Un-Posed Collective. Hij nam ook met succes deel aan straatfotografiewedstrijden in San Francisco en Brussel, evenals Poolse Leica Street Photo en behaalde de 3e plaats in de eerste Warsaw Photo-marathon.
Ania Klosek is een Poolse documentaire- en straatfotograaf, lid van UnPosed en Burn My Eye. Ze werd bekroond met de prestigieuze Grand Press Photo Award in 2017. Klosek's werk was te zien op verschillende straatfotografie tentoonstellingen zoals Street Photography Now, Leica Street Photo, Miami Street Photography Festival, Brussels Street Photography Festival, EASTREET en Eyes on Main Street onder andere. Haar werk is gepubliceerd in diverse nationale en internationale tijdschriften en websites. Ze is geïnteresseerd in post-Sovjet landen, waar ze vaak haar visuele onderzoeken richt.
Vanessa Pallota woont en werkt in Rome. Elke dag fotografeert ze de straten met een 28mm, wat voor haar voelt als een liefdesrelatie. Het is iets heel intiems en doet haar bewegen gedreven door instinct, spontaan, zonder na te denken over de fotografische praktijk. Ze blijft in constante verwachting van een toevallige ontmoeting, maar met doordacht interpretatief onderzoek in kadrering en compositie. In 2015 nam ze deel aan een tentoonstelling die de aandacht trok van prestigieuze kranten als ARTRIBUNE en LA REPUBBLICA en in 2016 werd ze door de Shooterfiles genoemd bij de 20 Top Female Street Photographers op Instagram
Mariano Silletti, geboren in Pisticci, Italië in 1972, is een Italiaanse fotograaf die zowel in de documentaire als in de verhalende wereld actief is. Hij woont en werkt in Matera (Zuid-Italië). Hij realiseert langlopende projecten met een focus op het verkennen van de menselijke conditie binnen de dagelijkse en gewone stedelijke omgeving. In zijn persoonlijke werk kijkt hij vaak naar zijn thuisland, ontdekt en legt hij de afgelegen werelden en de mensen die ze bewonen vast.
Silletti is winnaar van verschillende wedstrijden. Hij ontvangt de World Report Award / Short Story, Moscow International Photo Award, Italy Photo Series en het Leica Talent Italy. Zijn werk werd getoond in verschillende internationale solo- en groepstentoonstellingen, waaronder het Festival della Fotografia Etica (2015), het Off Circuit Cortona On The Move (2016), Brussels Street Photography Festival (2018), Miami Street Photography Festival (2018), en verscheen in publicaties als Burn Magazine, Gup Magazine en vele andere.
In 2015 publiceerde hij in eigen beheer zijn 'Ludovicu'-serie. Hij is lid van InQuadra, een collectief dat hedendaagse fotografie in Italië promoot.
Barry Talis is geboren in Bender, Moldavië en woont momenteel in Tel Aviv, Israël. Hij is gespecialiseerd in documentaire fotografie met behulp van een flitser en werkt aan verschillende projecten die meestal betrekking hebben op de orthodoxe religie. Hij is een professionele documentaire video-editor en benadert daardoor straatfotografie met zowel kadrering in het achterhoofd als een intuïtief begrip van menselijke situaties en gedrag.
Barry is lid van het internationale fotografiecollectief Burn My Eye.
Ximena Echagüe is een documentaire- en straatfotograaf uit België en Argentinië. Ze woont momenteel in Brussel en is constant onderweg. Ze legt de essentie van het leven vast door haar lens.
Ximena's werk is tentoongesteld in meer dan 20 landen in Europa, Amerika en Azië. Ze heeft 5 individuele tentoonstellingen en meer dan 80 groepstentoonstellingen op haar naam staan.
Haar fotografie is erkend door prestigieuze publicaties zoals de New York Times, BBC News en de Washington Post en is ook te zien geweest in Fotografiska NYC, Leica Fotografie International, L'Oeil de la Photographie, LensCulture, National Geographic, PHMuseum, Street Photography Foundation en vele andere.
Ximena's toewijding aan het promoten en ondersteunen van collega-kunstenaars blijkt uit haar betrokkenheid als curator, jurylid, producent en mentor.
Ximena is ook de mentor van het "La Vie en Bleu", een fotografieresidentie en tentoonstellingsprogramma in Nice, Frankrijk.
Ze heeft net haar eerste boek "Trapped" uitgebracht in december 2023, uitgegeven door Daylight Books.
Een deel van haar fotografie bevindt zich in de collectie van het Museum of the City of New York, het International Center of Photography, New York, en verschillende privéverzamelaars.
Ze maakt deel uit van de finalistenjury.