Mijn naam is Andrei Dorian Gavrila, ik ben geboren in Roemenië waar ik filosofie en journalistiek heb gestudeerd. Mijn carrière begon bij Astra Film Studio, een documentaire filmstudio waar ik werkte als filmredacteur. Later werd ik nieuwscameraman voor een nationale televisiezender en werkte ik als freelance fotograaf en filmmaker. Nadat ik in 2005 uit Roemenië vertrok, woonde en werkte ik in Duitsland, Indonesië en India. In 2015 rondde ik mijn studies af met een bachelor in digitale film aan het SAE Institute Frankfurt.

In 2018 ontmoette ik Vineet Vohra en Rohit Vohra tijdens een van hun workshops in Bangkok. Zij openden mijn ogen voor het plezier van straatfotografie. Onder hun mentorschap werd het mijn belangrijkste artistieke uitlaatklep.

‍

Ik weet dat stijl voor veel kunstenaars een belangrijke vraag is. Zelf probeer ik me niet onder druk te laten zetten om een bepaalde stijl te hebben. Als ik buiten ben met mijn camera probeer ik open te staan voor wat de straat te bieden heeft en als ik iets zie, probeer ik het vast te leggen op zo een manier dat de kijker op zijn minst een deel van mijn ervaring zou begrijpen. Als er al een stijl herkenbaar is in mijn werk, dan is het aan anderen om daar iets over te zeggen.

‍

Reizen door India met de gebroeders Vohra en hen aan het werk zien was een van de meest inspirerende ervaringen voor mij. Ik volg hun werk op de voet en grijp er heel vaak naar terug. Ik bewonder ook het curatorschap van Marco Savarese bij Eyeshot Magazine.

‍

Sinds 2019 is mijn set-up beperkt tot een Sony Alpha 7 III waarop ik een Zeis Batis 25 mm f2 heb gemonteerd. De laatste tijd gebruik ik flits om mezelf uit te dagen.

‍

Ik ben echt dol op de Zeiss Batis 25mm. Ik zal altijd onthouden hoe geïnspireerd ik me voelde toen ik hem voor het eerst gebruikte in Istanbul in 2019. Ik fotografeer graag met een 25 mm groothoeklens omdat ik daarmee voorgrondelementen in mijn composities kan introduceren en het dwingt me om dicht bij mensen te komen, want daar ligt de echte fotografische beloning.

Ik maakte dit beeld in Tunis op een markt. Normaal gesproken zie ik niet snel dit soort juxtaposities maar toen ik die schapenkop zag wist ik dat daar een kans lag. Ik probeerde verschillende invalshoeken maar een van de eerste foto’s was de beste. Meestal probeer ik complexere situaties te fotograferen maar af en toe, als alles perfect op elkaar is afgestemd, komt er zo’n treffend en direct beeld tevoorschijn. Ik ben de jury van de BSPF 2024 en Martin Parr erg dankbaar dat ze mijn foto uit zo'n geweldige finalistenlijst hebben gekozen.

‍

Een paar jaar lang heb ik dagelijks gepost op Instagram, maar dat doe ik nu niet meer. Ik heb het opgegeven om te proberen de steeds veranderende algoritmes van Instagram te begrijpen. Op dit moment post ik nog een een paar keer per week en is Instagram vooral een middel om in contact te blijven met mijn vrienden en collega-fotografen. Andere sociale media gebruik ik eigenlijk niet, of toch niet actief.

‍

‍

‍

Er zijn drie belangrijke dingen die volgens mij belangijk zijn voor elke artistieke inspanning en straatfotografie in het bijzonder. Consistentie is misschien wel de belangijkste. Je kunt geen resultaten verwachten door één keer per maand te fotograferen of enkel op vakantie.

Je moet volgens mij ook proberen om jezelf altijd uit te dagen om beter te worden dan gisteren. De perfectie is niet belangrijk, het is de vooruitgang die telt.

Tenslotte denk ik dat je eerst de basis van je kunst moet leren. Als iemand zijn camera of een aantal basisregels van compositie niet goed kent, dan zijn de resultaten waarschijnlijk eerder willekeurig en onbedoeld.

‍

‍