Eerder minimalistisch, vooral op zoek naar licht en schaduw, mooie scenes eerder dan een verhaal vaak. Dat is ook wat ik soms bij mezelf wat mis. Misschien moet ik toch wat meer achter een verhaal aangaan eerder dan enkel te zoeken naar iets moois. Soms wil ik eens iets anders doen, maar ik kom toch altijd weer uit op hetzelfde.

Ongewild wel denk ik. Als ik door een heel drukke straat loop dan trekt me dat niet aan. Ik ga altijd op zoek naar een of een paar wat eenzame figuren die een beetje aberrant zijn, je een beetje een oncomfortabel gevoel geven. Ik ben wat geïnspireerd door een aantal kunstenaars zoals Wayne Thiebaud waarbij ik vooral fan ben van zijn werk met bijzondere figuren die hij afbeeldt in wat vreemde situaties. Ik ben ook fan van Edward Hopper, hij laat ook vaak wat eenzame figuren zien, mensen die precies uit een andere wereld komen.

Een van mijn eerste fotoboeken was er een van Phil Penman, een straatfotograaf uit New York. Maar eigenlijk heb ik vooral boeken over andere beeldend kunstenaars eerder dan fotografen. Onlangs werd ik gevraagd om een voordracht te geven over straatfotografie in Olso en toen heb ik mij wat boeken gekocht, vooral om eens te zien wat andere straatfotografen te vertellen hebben. Een van de vragen die ik mij stelde was: is mijn straatfotografie eigenlijk wel straatfotografie? Ik wacht namelijk op een scene, tot er iets gebeurt. Sommige andere straatfotografen doen dat net niet en nemen eerder candid foto’s van een scene die zich voor hun ogen voordoet.

Ja, ik zal een voorbeeld geven. Vorige week in Antwerpen was ik in de buurt waar er veel Chassidische joden wonen, die zijn natuurlijk erg fotogeniek met hun hoeden en zo. Dan loop ik eerst wat rond om te zien wat er interessant uitziet en waar het licht goed is. Dan blijf ik wachten tot ik iets interessants zie en dat kan soms best lang duren. Maar ik loop soms ook gewoon wat rond, meestal zonder plan. Kom ik dan in dezelfde buurt dan zie ik weer iets totaal anders. Ik heb de neiging om vaker terug te keren naar dezelfde buurt, ook omdat ik dan stilaan weet waar en wanneer het licht mooi valt. Toch is het soms ook leuk om naar een stad te gaan die ik helemaal niet ken en daar gewoon te gaan wandelen en te zien wat er zich ontwikkelt en op mijn weg komt. Mijn vriend woont in New York en ik ga om de vier a vijf weken naar daar. Dan plan ik bijvoorbeeld om naar de Westside te gaan, maar onderweg kom ik iets leuks tegen en dan laten ik dat plan varen en kom ik uiteindelijk totaal ergens anders terecht.

In het Joodse kwartier is het wel al gebeurd dat er plots iemand naast mij stond die dacht dat ik de beveiligingscamera’s aan het fotograferen was. Dan laat ik de foto’s zien en zijn ze meestal gerustgesteld. Ik heb een keer gehad dat de politie bij mij kwam in Antwerpen. Ze hadden via hun camera’s gezien dat ik er al een uur stond en vroegen wat ik aan het doen was. Ik heb toen ook mijn foto’s laten zien en het was in orde. Echt agressief ben ik nog nooit benaderd.

De lens ik het meeste gebruik is een 24-70mm 2.8 van Sigma. Ik heb ook al eens een 50mm geprobeerd maar toen miste ik mijn breedhoek en als ik een vaste breedhoek gebruik dan mis ik het feit dat ik kan inzoomen.

Ik ga heel graag naar Williamsburg in New York, daar is ook de Chassidische wijk. Het was die dag bewolkt dus ik had niet zoveel inspiratie maar door die ene foto ontdekte ik dat je ook op een bewolkte dag goede foto’s kan maken. Er stonden enkele schoolbussen geparkeerd en ik zag de scene van de foto in de reflectie van de ramen. Door de reflectie te fotograferen kon ik foto’s maken van mensen zonder dat ze doorhadden dat ik hen aan het fotograferen was. Ik heb toen heel wat beelden gemaakt tot er iemand bij mij kwam om te zeggen dat ik geen foto’s mocht maken van hun bussen omdat die privé-eigendom zijn.

Ik ben weggegaan zonder dat ik zeker wist of ik wel een goede foto had. Ik voelde wel dat er iets in zat maar door het sombere weer was mij dat ene beeld niet onmiddellijk opgevallen. Toen ik achteraf die foto zag, ze een klein beetje lichter maakte en in het zwart-wit omzette, werd het ineens een ander beeld.