Ik ben een 23-jarige straatfotograaf uit Delhi, in India. Ik doe al vier jaar aan straatfotografie. In 2013, toen ik nog een kind was, had mijn oudere broer een point-and-shoot camera die ik gebruikte om foto's te maken rondom ons huis. Vanaf dat moment was ik geïnteresseerd geraakt in fotografie. Ik leerde veel van wat andere fotografen deden op websites als Flickr en 500px, en later natuurlijk op Instagram.

In 2019 ging ik naar de universiteit om een ingenieursdiploma te halen, maar ik was niet echt geïnteresseerd in het onderwerp en stopte al snel. Hoewel ik toen al redelijk wat wist over fotografie, heb ik me ingeschreven voor een éénjarige fotografiecursus en toen ben ik echt in de straatfotografie gedoken.

Er zijn er veel, maar de naam die me nu te binnen schiet is Yash Seth (https://www.yashsheth.in/), een fotograaf die in Mumbai woont.

Delhi is inderdaad een grote stad, maar het grootste deel is niet echt gericht op voetgangers. Er zijn veel brede wegen met niet veel eromheen. Zelfs als er ergens een markt is, dan gebeurt er niets rond die markt; er staan alleen maar huizen. Je ziet veel verkeer en veel auto's, maar er lopen niet veel mensen. Het bekendste en beste deel om naartoe te gaan is het oude centrum. Dat is waar iedereen naartoe gaat om te fotograferen en dat is ook waar ik naartoe ga. Het is heel gemakkelijk om daar foto's te maken en de straatfotografie groeit er met de dag.

De meeste mensen vinden het prima als je een foto van ze maakt. Ik zou zeggen dat ze vooral nieuwsgierig zijn naar de camera. Ze willen weten wat je doet; ze willen met je praten. Sinds straatfotografie populairder is geworden in Delhi, weten de meeste mensen wel waarom je daar bent. Als mensen niet willen dat je een foto van ze maakt, zeggen ze dat gewoon.

Ik denk niet dat we in India privacywetten hebben over het maken van foto's op straat, dus je kunt foto's maken van wie je maar wilt.

Op dit moment gebruik ik een spiegelloze Sony A6000 met een 16mm ‘pancake’ lens, wat gelijk staat aan 24mm op een full frame camera. Deze set-up is klein en licht en je kunt je er gemakkelijk mee verplaatsen zonder al te veel aandacht te trekken. Zoals de meeste straatfotografen wil ik niet opvallen zodat ik een zo onbevangen mogelijke foto kan maken.

Ik kom graag heel dicht bij mijn onderwerpen omdat dit een soort intimiteit creëert en ik hou van de visuele stijl van dit soort fotografie.

Ik leerde het BSPF kennen in 2019 toen ik begon met mijn straatfotografiereis. Op Instagram zag ik dat Sachin Chauhan, die ook uit India komt, een prijs had gewonnen op BSPF. Ik wist toen nog niet veel van straatfotografie, maar vanaf dat moment wilde ik ook meedoen aan de wedstrijd en een prijs winnen!

Het winnen van de tweede prijs dit jaar is daarom heel belangrijk voor me. Ik hoop dat het me zal helpen om andere mensen te leren kennen en mijn weg te vinden in de fotografiescene. Het is een heel goed gevoel om mijn werk naar buiten te brengen, het motiveert me om meer werk te maken. Over het algemeen was het een geweldige ervaring.

Ik nam de foto in september vorig jaar, tijdens het moessonseizoen. Zoals gewoonlijk liep ik met mijn camera rond in het oude Delhi. Net toen de regen begon, was ik bij de Jama Masjid, het gebouw dat je achter de jongen kunt zien. Ik bleef daar tijdens de regen en toen het wat minder hard begon te regenen, kwam ik uit de Jama Masjid.

Ik had deze foto, met de regen, een groot gebouw op de achtergrond en een onderwerp op de voorgrond al een tijdje in gedachten en ik probeerde een foto als deze te maken toen ik in Mumbai was, maar dat lukte niet. Toen ik daar stond te wachten tot er iets zou gebeuren, verscheen plotseling de jongen. In een fractie van een seconde kwam alles samen en nam ik de foto.

Ik doe nu al een paar jaar aan straatfotografie, maar ik denk niet dat ik al een bepaalde stijl heb. Soms probeer ik andere fotografen te kopiëren, te kijken wat zij doen. Ik probeer hun stijl te mixen met mijn eigen gevoel. Ik ben nog steeds veel verschillende dingen aan het ontdekken.

Voor mij gaat straatfotografie over emotie. Naar mijn mening moet de fotograaf proberen een gevoel of emotie vast te leggen zodat hij achteraf, als hij de foto ziet, terug kan gaan naar dat gevoel.

In mijn foto's probeer ik de stroom van het leven vast te leggen. Alles is constant in beweging en er gebeuren dingen; dingen zijn in beweging. Je kunt natuurlijk niet alles vastleggen, maar als ik iets zie en het voelt warm aan of ik raak er opgewonden van, dan is dat wat ik wil vastleggen. Door de foto te maken wordt het een herinnering die ik opnieuw kan bezoeken.