Brussel heeft veel invloed op mij, ik loop al van kinds af aan in de straten van de stad, eerst met skateboarden, daarna met graffiti. Proberen de beste plekken te vinden was mijn dagelijkse doel. Ik moest de complexiteit van deze stad begrijpen om haar te kunnen domesticeren. Toen ik vervolgens de fotografie ontdekte, begon ik met het fotograferen van architectuur. Brussel is zo divers qua stedenbouw, het is een grote smeltkroes.

Brussel is klein in vergelijking met NYC of Parijs, dus je moet de stad steunen en je eigen motor zijn om artistieke projecten te creëren. Dat maakt het soms vermoeiend, maar tegelijkertijd veel interessanter. De mensen hier zetten zichzelf echt onder druk om te innoveren, op welk gebied dan ook. Ik zie nu veel meer trots over de stad dan een paar jaar geleden.

‍

Ik probeer mensen in het dagelijkse leven vast te leggen, ik zie graag hoe ze evolueren in dit door mensen gemaakte landschap van beton. Ik maak de meeste foto's bij zonnig weer, wat het in Brussel moeilijker maakt. Bij bewolkt weer zoek ik het kunstlicht op in metrostations, musea enz.

‍

Momenteel werk ik aan een project over Japan genaamd "Lost in translation". Het is een boek over mijn reis van drie weken naar Japan die ik een paar maanden geleden maakte. Het wordt ook voornamelijk straatfotografie. Qua stad is Tokio een eindeloze speeltuin voor een fotograaf. Ik werk ook samen met een fotografencollectief genaamd RAW7 aan een tentoonstelling in Parijs.

‍

In de zomer ga ik meestal rond 16 uur naar buiten, wanneer de kans om mensen op straat te zien groter is. Ik loop een paar uur zonder foto's te maken, gewoon om mezelf onder te dompelen in de stad. Dan, als de vermoeidheid komt en het licht minder wordt, begin ik foto's te maken, ik achtervolg het licht en fotografeer vooral geïsoleerde personen. Aan het eind van de dag (na ongeveer drie uur lopen), als ik geluk heb, heb ik één of twee foto's, zo niet, dan formatteer ik mijn SD-kaart voor de volgende dag fotograferen.

‍

De foto is afgelopen zomer genomen, net na de opening van het Rogierplein. Het is een centrale plek in Brussel waar je alle verschillende aspecten van het stadsbeeld door elkaar ziet lopen, zowel op het gebied van architectuur als cultuur. Daarom weerspiegelt het de diversiteit van de stad. Ik ben ongeveer tien keer naar deze plek gegaan voordat ik de foto kreeg die ik wilde. Uiteindelijk legde ik het moment vast waarop de kinderen in de fontein speelden en een van hen op de grond viel.

‍

Het is een geweldig platform om het werk van andere fotografen te ontdekken door hun ogen.